ناگهان همه چیز زیر و رو می شد ... شاید ساعتی نگذشته بود که :

کودکِ گریان به نوازشهای مادر دوباره سر بر بالین در خواب زیبای خود غرق بود و مادر در فکر آرام مادری در نیمه شب!در سویی دیگر ، پیرمردی سر تسلیم بر آستان جانان گذاشته بود و هنوز که هنوز بود نجوا می کرد...مادر بزرگ هم در اندیشه آینده فردای فرزندان تسبیح را دو دور بیشتر میگرداند و یا رازق می گفت... و جوانی در رؤیای لیلای خویش خندان و در خوابی دلنشین معاشقه ای را که چندی بدان در همین لحظات مشغول بودند در سر میپروراند...

همین بود و همین... غیر از خدا هیچ کس دیگری هم نبود که ناگهان ...!!! ناگهان همه چیز لرزید ... کودک فقط تا ?? میتوانست بشمرد ! یک بار تا ??شمرد و دوباره از اول! هنوز به دو نرسیده بود که همه چیز ویرانه ای سخت شده بود ... کودک این را نیز شاید نوعی بازی جهان جدید می پنداشت ! بازی که در ابتدای زندگیش به سراغش آمد و همه خانواده و فامیلش را در همان مرحله اول از او گرفت! او نمیفهمید اما همه چیز زیر و رو شد ! حتی ارگ نیز از هبیت خود فرو نشست!

بازهم خدا بود و هیچ کس دیگر ، نه!

خاطره تلخ این حادثه ، پس از ?سال هنوز جانکاه است ...

دیگر کودک بجای صدای مادر با نوازش این صدا فقط آرام می گیرد که : گلپونه ها!